Ertalab yuz qo'lini yuvib, dasturxon boshiga kelgan Bekmurod aka xotini Dilafruzga qaradi. -Boshqa narsa yo'qmi? -Yo'q... qolmadi dadasi. -O'sha kungina nonushtaga deb shedroey leto olib kelgandimku?! -Nima qilaylik dadasi?... Siz bazida u yoq bu yoqda ishda bo'lasiz, uyda nondan boshqa hech vaqo yo'q. Bolalar maktabdan ochqolib kelishadi. A sizga ishlayotgan joylaringiz obed qilib beradi, bolalarchi? sariyog' bilan nondan boshqa nimani yeyishsin? Ustiga ustak shakar ham tugadi kecha(( -Jin ursin... nuqul shu ahvol. -Siz ham bir tayinli ishni boshidan tutmadiz. Ota onangiz tirik vaqtida qancha zorillashdi, biror bir davlatni ishiga kirgin deb. -Eyy bo'ldi yana boshlamagin! "Uff... bunaqa yashash ham jonga tegdi" ichida o'yladi Bekmurod aka. -Dinora qani? -Ko'chani supurayapti. -Marjona qayerda? -Marjonani kecha onamlarnikiga jo'natib yubordim. -Onangam o'ylayotgandir, bu kuyovni bolalarini boqishga ham qurbi yetmadi deb. -Agar siz o'shanda tillalarimni yeb bitirmaganizda, hozir o'shalarni sotib puliga yaxshi bir ishga joylashib olgan bo'lardiz. Hammasi o'zi... Bu yog'iga yana Dilya (Uni ismini qisqartirib shunaqa deb chaqirardik, Bekmurod akani esa Bekki aka derdik) yangani dardi holi boshlanib ketdi. Issiq choyga bir ikki bo'lak nonni botirib yegan Bekki aka xotinini jovrashlarini tinglamay, o'rnidan turib mardikor bozorga ketdi. -Aya supurib bo'ldim. -Kel choy bilan bir burda non yeb olgin. -Boshqa narsa yo'qmi? -Eyy ko'p gapirmay yegin borini. Uyqusirab ko'zini zo'rg'a ochib uyqudan turib kelgan Azim onasiga injiqlana boshladi. -Ayaaaa... -Ha nima deysan? 4 yoshli Azim g'ingshiy boshladi. -Inqillamasdan gapirsangchi! Azim endi ovoz chiqarib yig'lashga o'tdi. -Ey o'chir ovozingni! -Urushmang aya, xali uyqusi ochilmagandirda... Dilya yangani uyidan keyin chamasi 200 metr uzoqlikda magazin bor edi. Magazinni tashqi ko'rinishi "a'lo, super" bo'lmasada ichida yo'q narsani o'zi yo'q edi, atrofiga gullar ekilgan, kechqurunlari suv sepilar, soya salqin joy edi. Ana shu magazinda Dilya yanga, Bekki aka, Murod aka va boshqa ulfatlar kechqurun pivoxo'rlikka kelishardi. Dilya yanga ham ularga qo'shilib bir ikki qo'l ichardi... Odatdagidek kech tushib hamma magazin atrofiga yig'ilib "marosim" boshlandi, suhbat qizigan. -Ey assalomu alaykuuum. -Iya Murod kel qani uka. -Bekki aka zo'rmisiz, Xamza aka siz qalaysiz, yaxshimi? Eyy... yanga Dilya? kayfiyatlar chog'mi? -Yaxshiku, zeriktirmay o'tirishibdi. Shu payt to'satdan nariroqdan baqirgancha Dinora yugurib kela boshladi. -Ayaaaaa!...Ayaaa! -Ha Dinora nima bo'ldi? -Ayaaa... Azimni... Azimni... dedi qaltiroq ovozda yig'lamsirab. -Nima Azimni??? ovozini ko'tardi Dilya yanga. -Azimni ustiga qaynagan suv to'kilib ketdii... yig'lab yubordi Dinora. -He onayni sikay seni itdan tarqagan! jahli chiqib ketgan Bekki aka so'kdi qizini. Er xotin qizini olib uyga yugurib ketishdi. Birdaniga to'xtagan Bekmurod aka, navbatchilikdan bo'sh vaqtlari magazinni yuritadigan hamshira Gulnora opaga ular bilan yurishini iltimos qildi. Voqea joyiga yetib borishgach Gulnora opa yig'layotgan Azimni badaniga obdon qaradi. Kuyish taxminan 30%... Ko'krak qafasidan qovuqqacha. Bu yog'i esa sonlariga ham suv to'kilgan... -Yomon kuydurib qo'yibsanda Dinora... -Hey uying kuysin sen befarosatni! dedi Dilya yanga. -Novokain bormi uyda? -Bor qara! do'qladi Dinoraga Bekki aka. ... -Yo'q ekan... -Bo'masa Dinora... shunday bizni uyga borgin Anvarga aytsang shkafni ustidagi dori qutini ichida bir pachka novokain bor, o'sha olib bervoradi. -Xo'p hozir. Gulnora opani uyiga yugurib borgan Dinora darvozani ham taqillatmasdan uyga kirib keldi. -Anvar! Anvar! -Ha?... Ha Dinora? -Anovi, nimaydi... Shkafni ustidagi dori qutida novokain bor ekan bir pachka... Shuni olib berarkansan, ayang aytdi. Anvar hech narsa demasdan uyga kirib ketdi va novokainni olib chiqib berdi. -Mana. Dinora yana yugurib uyga qaytib ketdi. ... -Mana yanga. olib keldim. Gulnora opa Azimni kuygan joylariga novokain quyib biroz og'riqni pasaytirdi. -Endi nima qilamiz?... So'radi Dilya yanga. -Ertaga balnitsaga oborasiz. Yo bo'lmasam bir ikki kun qarab turasizda... yaxshi bo'lib ketar. Qarang. kechasi kuygan yeri bilan yotib qolmasinda. -Xo'p. rahmat yanga. Minnatdor bo'ldi Bekki aka. -Ha aytgancha yanga! pivoni pulini yozib qo'ying temir daftarga, maylimi. Gulnora opa xo'p degandek bosh qimtib qo'ydiyu, "Har doim shu ahvol... ichadida pulini bermaydi. puling bo'lmasa ichib nima qilasan?" deb o'yladi ichida. Kunlar ketidan kunlar o'tardi, ammo Bekmurod akani oilasining ahvoli hech yaxshilanmasdi. Bekki aka kechqurun ishlab, horg'in, charchagan holda uyga qaytib keldi. -Dadasi, keldizmi? -Haaa... keldim. -Qorniz to'qmi? bugun qayerda ishladiz? -Eyy so'raman. Bugun o'zi zo'rg'a ish topdim, bu turushda bo'maydi xotin. Topgan pulim ro'zg'orni kamini yamay olmayapti. -Ufff. hali Dinora bu yil maktabni bitiradi, unga ham ancha pulimiz ketadi. Bu yog'i esa Marjonani o'qish harajatlari. -Men bir yo'lini topgandekman, Dilya. -Qanday yo'l? -Bugun bir o'rtog'imni ko'rib qoldim. O'zi ikki yildan beri Rossiyada ishlab keladi, hozir uyini borib ko'rsang qasr, tagida bitta mashina. -Yo'g'ee? -Shu menga taklif qilib qoldi, agar xotining rozi bo'lsa shu haftani ichida hujjatlaringni taxla, Rossiyada tayinli ish bor dedi, bir oylik maosh 300-350$ atrofida ekan. Dilya yanga biroz o'ylanib qoldi, goh nariroqda televizor ko'rib o'tirgan bolalariga, goh dasturxonga , goh esa oxori uchib qolgan uyga qarardi. Biroz sukunatdan keyin: -Mayli... agar tayinli ish bo'lsa o'zingiz bilasiz. dedi sekingina. Ammo Bekmurod akani ko'nglidagi asl niyatni bilmas edi. Yana ham kim biladi deysiz? Balki u fikr Rossiyaga borgandan keyin tug'ilgandir... Qanday niyati bor edi deysizmi? Unda o'qishda davom eting!)) ... Dilya yanga to'lachadan kelgan o'rta bo'yli, qaddi qomati kelishmagan bo'lsada, tabiatan sho'x ayol edi, bazida ko'p odamlarni oldida ham eriga "qichiq" qilardi. Yarim tun, Bekki aka Dilya yangani turtishidan uyg'ondi. -Dadasi, ey dadasi! -Mmmm... yana nima deysan? -Turing, bir ikkita "teping" -Dilya... iltimos. Faqat bugun emas, o'lguday charchaganman! -Eyy qanaqa erkaksiz? tursayizchi! Dilya yanga Bekki akani turtqilay turtqilay o'rnidan turg'azdi va birin o'zi goly bo'lib yechindida keyin erini yechintirib qo'ydi. Bekki aka bir qo'li bilan uni amini ishqalasa ikkinchi qo'li bilan ko'kraklarini ezib shimirdi. -Ahhhhh, immmm. tezroq bo'sayizdi, ayyyy deya erini qo'lini amiga qattiq bosdi. -Ey axmoq sekinroq ovoz chiqar hozir bolalar uyg'onib qolsa sharmanda bo'lamizku! -Mayli, mayli... immm. faqat tezroq! Bekki aka xotini oyog'ini ikki tarafga ochib ijodni boshladi. -Ahh, ahh, ahh, immmm. tezlashing dadasi tezlashing! Bekki aka esa harakatini yana tezlashtirardi. -Tezlashing joniz bormi? -Ko'p gapirma, o'zi shu holimda "tepayotganimga" ham shukur qil!)) -Shoshmang qulayroq turaman. dedi va eriga qarab do'nqayib oldi. "Tepalashish" taxminan 4-5 daqiqa davom etdi. -Ayyyy... kelyapti! -Ohhhh... ichimga tashlab yubormang tag'in! ... 5-6 kun ham hash pash deguncha o'tib ketdi. Hujjatlarini taxlagan Bekki aka bugun kechqurun Toshkent vokzaliga yo'l oladigan bo'ldi. Qo'ng'iroq keldi... -Allo? -Allo Bekmurod, yo'lga chiqdingmi? -Mana endi yo'lga chiqaman og'ayni. -O'zimizni ul bul yeguliklardan olvol, u yerga borib vataningni yeguliklarini qumsab qolmagin! -Aha xo'p! -Dilya!... Dilfuzaa! chaqirdi xotinini. -Ha dadasi? -Menga bir paraxa non sindirib bergin. -Nimaga tinchlikmi? -Eyy gapni ko'paytirma! -Xo'p hozir mana... -Dadaaaa... endi qaytib kelmaysizmii? -Iya o'g'lim... nimaga unaqa deyapsan? -Endi o'ytog'layimga nima deyman? yig'lamsirasi Azim. -Men kelaman o'g'lim. albatta kelaman. O'rtog'laringga dadam Samarqandga kettilar yaqinda keladilar degin xo'pmi? Azimni ko'zidan tomchi tomchi yosh tusha boshladi. -Bo'ldi o'g'lim yig'lama! ovutdi onasi. -Xo'sh... bolalarga yaxshi qaragin men yo'g'imda. Ha aytganchaa... onangdan qarz olib turgin... tez orada pul jo'natsam qaytarasan! pichirladi Bekki aka. Dilya yanga esa xo'p degan ma'noda bosh qimtib qo'ydi. -Dinora qizim... Marjona... yuzlaridan o'pdi. Xayr! -Xayr dadajon, xayr! dedi qizlari . . . ----- Mana oradan ikki oy o'tti hamki Bekki akadan darak yo'q edi. Na bir qo'ng'iroq, na xat xabar... puli esa aytishni ham xojati yo'q. 3 bola bilan moddiy tarafdan ancha qiynalib qolgan Dilya yanga bolalarni boqish uchun u yer bu yerda ishlab kun o'targa zo'rg'a pul topayotgandi. Magazinga kelgan Dilya yanga Gulnora opa bilan biroz suhbatlashib o'tirdi. -Ha yanga mullo qalaysiz. -Haa Dilya yaxshimisiz? Nima gaplar tinchlikmi? -Hech gap yo'q tinch... -Erizdan darak yo'qmi? -Yo'qq... uyi kuysin bunaqa erni! -Ha siqilmang, darak bo'p qolar. -Hech bilmadimda, bo'lsa haligacha bo'lardida! Biroz vaqtdan keyin kichkina qizi Marjona magazinga kirib keldi. -Ha sen nimaga dumga o'xshab ergashib kelding izimdan? Marjona bo'zraygancha indamay qo'ydi. -Ha ayasi urushmang, zerikkandurda. -Ayaaa... gazli suv ichgim kelyaptii, obering! -Ha uydagi suv teshib chiqadimi? bor o'shandan ichaver! Marjonani labi tushib xafa bo'ldi, Gulnora opa ham indamadi. -Ey Dilya tashqariga ekkan yangi gulimni ko'rdizmi? -Qanaqa gul? -Ana yerni palni girdiga ekilgankuu. Gul bahona Gulnora opa ham Dilya yanga ham tashqariga chiqib ketishdi. Ichkarida qolgan Marjona esa uyoq buyoqqa qaradida sekin sotuvchi tomonga o'tib bordi va ko'zi kassadagi pullarga tushdi. Onasi va Gulnora opa tashqarida qizg'in muhokama qilishayotgandi. Marjona esa vaziyatdan foydalanib bitta 100 so'mlikni g'ijimladida cho'ntagiga solib birdaniga tashqariga, onasini oldiga chiqdi. -Ayaaa... suv obering. -Ey bor yo'qol uyga! yedingku qulog'imni! Marjona indamasdan uyga qarab ketdi... Yoz oylari. Obedda, kun qizigandan qizigan. Shu payt birdaniga magazinga Marjona yugurib kirib keldi. -Yanga! dedi ko'zlari chaqchaygancha. -Ha Majji qizim? -Gazli suv bering! deya 100 so'mlikni uzatdi. Gulnora opa kulimsiragancha unga qaradida "oyingni ko'ndiribsanda baribir" deb muzlatgichdan unga muzdek bir butilka gazli suvni olib berdi. O'sha paytlarda bir butilka gazli suv atigi 100 so'm edi. -O'zing ocholasanmi? so'radi Gulnora opa. Marjona esa yo'q deya boshini chayqadi. Gulnora opa stol ustida turgan ochqichni olarkan, qizchaga qarab "tez ichib qo'ymagin, tomog'ing og'riydiya" dedi. "Pst" etgan ovoz chiqdi, Marjona esa butilkani olib yugurib ketdi... Yoz oylari, kun uzoq, tun esa qisqa bo'ladi. Hatto soat 20:00 lar atrofida ham hali quyoshning yolqin nurlari samoni tark etmagan. So'rida o'tirishgan Gulnora opa va ularning oilasi endi kechki ovqatni yeyish arafasida, darvoza qattiq taqillay boshladi. -Yanga! O' yanga! yangayuu! -Ha ha hozir! Bor qara Anvar Dilya yangang shekilli. Darvozaga qarab yugurib ketgan Anvar darvozani ochdi. Dilya yangani qo'lida ximchi, Marjonani bilagidan qattiq ushlab olgan, Marjona esa jovillab yig'lardi. -Ha yanga!? -Anni ayang qani? -Ayam uyda. -Chaqirda bu yoqqa. Anvar shosha pusha so'riga qarab yugurdi. -Ha kim ekan? Dilya yangangmi? -Ha o'sha. -Nima deyapti? -Qo'lida ximchi! Marjonani ushlab olgan, uni tinmay urayapti! Ayangni chaqir dedi. -Ibi o'lay! Hozir hozir... Ro'molini qiyshiq qing'ir to'g'irlab erini shosha pusha erini shatagini kiyib ketgan Gulnora opa birdan Dilyani oldiga bordi. -Ha kelin tinchlikmi? -Yanga! Manavi itdan tarqagan eshshakni qarang! -Ha? Ha Marjona nima bo'ldi? Marjona gapirishga nafasi yetmay yig'lashda davom etardi. -Bu iflos sizni magazinizdan gazli suv o'g'irlab ichibdi! -Yo'g'e o'g'irlab ichgani yo'q, pulini bergandi, kelin! -Eyy shu o'zini olmagan siz bilan men tashqariga chiqqan paytimiz kassangizda puldan o'g'irlab olgan ekanda bu maraz! -Yo'g'ee... shunaqa qildingmi Marjona? Yig'layotgan Marjona zo'rg'a "ha" degan ma'noda bosh qimtib qo'ydi. -Ha mayli kelin indamang... yosh bolada hali, bilmay qilgan! -Ey yosh bolaligi qoldimi so'lim so'qta bo'lib yotibdiku... -Ha bo'ldi ayasi urushmang, boshqa qilmaydi. -Hey uyung kuysun sen itdan tarqaganni! yuziga shapaloq tushurgancha dedi Dilya. -Tez yangangdan kechirim so'ra! -Ke... k... kechi... kechir... kechiring... yan... yanga! yig'lardi Marjona ... -Mana yanga 100 so'm, olgan puli! -Yo'q kelin unday qilmang shartmas! -Yo'g'e oling yanga! -Yo'q yo'q... chindan ham shartmas, o'zi sizlaram hozir qiyin vaziyatda turibsizlar... Dilya yangani ham qo'li sal egriroq edi, kim bilsin bu narsa Marjona onasidan o'tgandir balki. O'sha kuni yarim tungacha Dilya yangani baqirishiyu, Marjonani yig'isi to'xtamadi ... ------ Mana 7 oy o'tti hamki Bekki akadan xabar bo'lmadi. Dilya yanga uni na o'lganini na qolganini bildi. Anvar Marjona bilan yoshi teng bo'lganligi sababli Dilya yanganikiga tez tez o'ynagani borib turardi. Ana shunday kunlarning birida Anvar g'alati narsaga guvoh bo'ldi. Darvozadan kirib borar ekan Dilya yanga ularnikiga tez tez o'tib turadigan Bobur qo'shnisi bilan suhbatlashib ichki kiyimlarini yuvayotganini ko'rdi. -Assalom yanga. -Ha Anni qalaysan? -Anchik... qalay bo'lyapti? so'radi Bobur ko'zini qisib. -Marjona uydami? -Haa uyda o'tirgandi, boraver. Anvar uyga qarab yura boshladi. -Iyyy shoshma... ma manavini torga ilib ket! deya lifchigini uzatdi. Bunga esa Bobur qiqirdab kulib qo'ydi. Anvar hali yosh bo'lgani uchun bunaqa narsalani yaxshi tushunmasdi, shuning uchun ham oddiy holdek uni oldida torga yoyib uyga kirib ketdi. Biroz vaqt o'tgandan keyin Dilya yanga uyga kirdi, uyda Azim, Anvar, Marjona o'ynab o'tirishgandi, Dinora esa maktabda... -Marjona Anvar borib tashqarida o'ynanglar, Bobur akangiz tokimizni sozlab bersin. Kirmay turinglar buyoqqa xo'pmi? Uchchala bola ham indamay tashqariga chiqib ketdi. Dilya yanga bilan Bobur esa eshikni qulflab ijodni boshlashdi. -Erizdan darak bo'lmadimi? -Eyy yo'qoting unaqa erni... siz borsizku! deya ko'rpacha ustiga yotib olgan Boburni ustiga minib oldi va asbobiga ishqalana boshladi. Bobur esa Dilyani ko'ylagini yechib ko'kraklarini ezardi. -Ahhhh... immmmm... qachon boshlaysiiiz?????? -Shoshilmay turing... shoshmasdi Bobur. Dilya yanga butkul kiyimlaridan halos bo'lib Boburni yechintirishga tushdi. Ikkalalari ham goly bo'lib yechinishgandan so'ng Dilya yanga Boburni asbobini masaj qila boshladi va turgandan so'ng amiga sekin sekin ishqalashga tushdi. -Oooo... endi o'ziz tiqvoring yanga. Bobur kayfdan ko'zini yumib yotardi, Dilya yanga esa o'qni sekin patronga tiqdi. -Ohhhh... immm... ayyyy. Dilya yanga bir maromda Boburni ustida o'tirib turardi, Bobur esa bazi bazida yangasiga dam berib o'zi harakat qilardi. 3-4 daqiqa shu usulda qovushganlaridan so'ng Bobur yangasini tagidan chiqib usti chiqib oldi va undan bo'sa ola boshladi. -Mmm jonimmm... Chalp chulp etgan ovozlar chiqardi. Shundan so'ng Bobur Dilyani oyog'ini ikki tarafga ochdida tez tez asbobini kirgizib chiqara boshladi. -Ah. ah. ah. oyyy. immm. tezlashing Bobur tezlashing! Bobur yanada tezlashdi. Bu usulda 2-3 daqiqa davom etishgandan so'ng Bobur sekinlasha boshladi. -Vaaaahhh... yanga kelyapti! -Chiqaring unaqada! Bobur asbobini chiqarib Dilyani qorniga konchat qilib yubordi. -Ohhh... anchadan beri bunaqa maza qilmagandim. Asbobiz dard ko'rmasin Boburjon! ... Ertasi kuni tong sahardan Dilya yangani darvozasi qattiq taqillay boshladi. Ko'zini zo'rg'a ochgan Dilya Dinora dedi: -Bor qani kim keldi ekan? Joyidan yugurib turib ketgan Dinora borib darovani ochdi. -Iyy assalom amaki. -Vaalaykum. ayang qani? -Uyda yotgandilar. -Bor chaqir! -Aya sizni Ermat amakim chaqirayapti. -Ermat amaking nimaga kelibdi? -Bilmadim... Tezgina o'rnidan turib tashqariga chiqqan Dilya yanga karavotda sigaret chakib o'tirgan Ermat akaga tushdi. -Ha aka assalomu alaykum. -Yaxshimisiz... -Keling tinchlikmi? -Kecha kechqurunn... Bekmurod telefon qildi. -Yo'g'e? Rostdanmi? -Ha rost. -Pul jo'natmabtilarmi? -Jo'natmabdi... jo'natmaydi ham... -Iya... nimaga unaqa deyapsiz? -U... o'sha yerda, boshqa bir ayol bilan turmush qurubti. -Nima? ... -Ha shunaqa... Uyqusi ochilmagan Dilyaga bu sovuq xabar muz urgandek bo'ldi. -Nima, endi qaytib kelmas ekanlarmi? -Yo'q... qaytmasa kerak. -Nomard! boshini changallab yig'lashga tushdi Dilya. -Shu hafta, narsalaringizni yig'ishtirib uydan chiqib keting! -Nima? chiqib ketay? -Ha chiqib keting! -Lekin... lekin bolalarim bilan qayoqqa boraman?! Ermat aka qovog'ini solgancha indamay turardi. -Aka iltimos unday qilmang! -Kelin... gapni ko'paytirmang! Dilafro'z yanga chorasiz qolgandi. Bekmurod akani ota onasi vafot etmasdan turib, uyni Bekmurodni nomiga o'tkazishga ulgurmay qolgani sababli uy Ermat akani nomida edi. Dilya yanga yig'ladi, siqtadi, ammo foydasi bo'lmadi... Oradan 3 kun o'tib Ermat aka boshchiligida ular yashab turgan uyni buzib tashlash uchun ustalar brigada keldi. Alamzada Dilya yanga esa undan qanday qilib o'ch olish yo'lini izlay boshladi, ammo foydasi yo'q edi. Biror nimadan bo'lsayam naf olishga harakat qilayotgan Dilya bir devor qo'shnisi Gulnora opani pastqam devorchadan chaqira boshladi. -Yanga! Yangayuu! -Ha yanga? -Anvar ayang qani? -Magazinda o'tiribtilar. -Chaqirib yuborasanmi?! -Hozir! -Aya sizni Dilya chaqiryapti. -Senga nechchi marta aytganman, o'zingdan kattani sensiramagin deb! Nima ishi bor ekan? -Bilmadim... chaqir dedi faqat. -Sen savdoga qarab tur, borib kelay qani bo'lmasa. -Ho'p. -Ha kelinoy keling! -Assalom, yanga qalaysiz? -Yaxshi rahmat... -Anovi, yanga... uyimni yonboshida temirdan yasalgan yig'ma so'ri turibdida. Shuni sizlanikiga o'tkazib turay, bular ketgandan so'ng sotib yuboraman, biror narsamni ko'tarib yuborar... -Yo'g'ee kelinn... akayiz ko'rsa baribir olib ketadi. Qolaversa qaynonam bilsa gap tegadida menga. -Ey qaynonangiz bilmaydii... orqadan olib kirib qo'yaman. Yo'q demang iltimos... Gulnora opa biroz o'ylanib turib keyin rozi bo'ldi. Oradan bir necha soat o'tib Ermat aka uy buzadigan katta mashinada kirib keldi va uy yonboshida turgan so'ri yo'qligini payqadi. -Hoy Dilafro'z! -Ha? -Yonboshdagi so'ri qani? -Bilmayman! jerkidi Dilya yanga. -Bilmaysan? Nimaga bilmas ekansan? Sen shu yerdamiding? Dilya bezraygancha turaverdi. Ermat aka mashinada o'tirgan shafyorga "buz" degan ma'noda boshini qimtidi. Dilya yanga esa baqir chaqir qilib zo'rg'a uydagi kerakli narsalarini, ko'rpacha, sandiq, latta putta, kiyim kechak degandek, tashqariga olib chiqarib oldi. O'sha kuni havoning qovog'i soliq har zamonda yomg'ir sevalab o'tib ketar, anchagina salqin kun edi... Kech tusha boshlagandan keyin Dilya yanga yana o'sha pastqam devordan Gulnora opani chaqirdi. Bu safar u kishini o'zlari chiqdi. -Ha kelin? -Yangaaa... sizga bitta iltimosim bor edi. -Nima iltimos? -Manavi bolalarim bilan faqat shu kechagina, oshxonangizda bo'lsayam yotib turaylik... ertaga onamlarnikiga ketamiz! -Bilmasam kelin... meniyam qaynonam qo'yadimi yo'qmi... -Maylimi yo'q demang! -A men bir qaynonamdan so'rab ko'ray qani keyin sizga javobini aytaman! -Mayli bir so'rang qani. Ovqatga unnagan Gulnora opa ovqatini tagini osdida qaynonasini yoniga kirdi. -Oya! -Ha nima deysiz? -Haligi... xabariz bor, Dilafro'z kelinni uyini buzib tashlashdi bugun. -Xo'sh buzsa bizga nima? -Shunga... u bir kecha sizlarnikida tunab qolaylik, ertaga onamlarnikiga ketamiz, deyotgandi. Siz nima deysiz? -Eyy yo'qoting o'sha qanjiqni! O'zi eriyam shuni jalabligidan tashlab ketdida... Gulnora unga bir umr kun bermagan, jahldor qaynonasiga ortiq so'z deya olmadi va chiqib ketdi. -Yanga! Yangaaa! -Ha kelin. -So'radizmi yanga? -Ha so'radim... lekin foydasi bo'lmadi. -Shunaqa deng... -Ha. faqat xafa bo'lmang... bilasizku qaynonamni felini! -Yo'g'e mayli, ko'nmagan bo'lsalar. Bir iloji qilarman... O'sha kecha Dilafro'z uchta bolasi bilan ko'rpasini ustidan klyonka yopib yomg'irda tashqarida tunadi. Ertasi kuni ertalab sandig'idagi o'ziga kerak narsalarni, qozon tovoq, chinnivor, kiyim kechaklarini yig'ishtirib Gulnora opa bilan xayrlashib onasinikiga ketdi. O'shanda men u ayolni va bolalarini oxirgi marotaba ko'rganim bo'ldi. Keyinchalik eshitishimcha Dilya yanga ham Rossiyaga ishlagani ketibdi. Bolalariga esa hali taqdir sinovlari oldinda edi. Hayotning achchiq alamlarini yutgan bu bolalar kelajakda o'z yo'llarini topib ketishlariga ishonaman... E'tiboringiz uchun rahmat!